Tomek en het team van Land4Travel brengen ons op een ander landavontuur, in Albanië, een land in Zuidoost-Europa. Het is gelegen aan de Adriatische en Ionische Zee in de Middellandse Zee en deelt landgrenzen met Montenegro in het noordwesten, Kosovo in het noordoosten, Noord-Macedonië in het oosten en Griekenland in het zuiden.

In 2022 gingen we naar Albanië – in 7 auto’s – voornamelijk Land Rovers en één Toyota. We wonen allemaal in verschillende Poolse steden, dus kozen we Cieszyn als ontmoetingslocatie.

We reden in twee dagen door Slowakije, Hongarije en Servië – de groep was zo gedisciplineerd dat ze elke ochtend een paar minuten eerder klaar was om te vertrekken dan de vorige dag. We kwamen aan bij de grensovergang met Albanië in Hania en Hotit – en zeer vriendelijke bediening, de grenscontrole ziet er precies hetzelfde uit als in elk beschaafd land – we geven paspoorten, autopapieren, de grenswacht controleert of we een groene kaart hebben en … we zijn al in Albanië.

Onze eerste nacht in Albanië valt aan het charmante en warme Skadarmeer – en op een van de beste campings waar we ooit zijn geweest – prachtig gelegen, met een goed restaurant, schone toiletten en nette kampeerplekken. We genieten van deze voorwaarden, want heel binnenkort zal onze accommodatie er heel anders uitzien.

Het volgende punt op de agenda is het Nationaal Park bij het plaatsje Teth. We gaan verder op een mooie bergweg en stoppen bij de pas, 1650m boven zeeniveau. In Teth werden we verwelkomd door lokale kinderen, hele coole kinderen, die vloeiend Engels spraken. Ze nodigen ons uit om gebruik te maken van een door hun ouders gerund agrotoerisme - ze zullen ooit geweldige zakenmensen zijn. We gaan op een uitnodiging voor het avondeten in – bouillon met een stukje schapenvlees, patat, schapenkaas, yoghurt, komkommer en tomatensalade – alles smaakt heerlijk!

We organiseren de nacht ernaast om de ruïnes van een boerderij te bezoeken, pal naast een kleine waterkrachtcentrale. Een onaangekondigde Albanees komt bij ons eten, en we vernemen al snel dat hij conservator is van de energiecentrale. Het ziet er naar uit dat hij tot de ochtend bij ons blijft 😉 We hadden gehoord dat hier zo'n gewoonte is. De meisjes zijn een beetje verrast, maar we vonden dat dit als een lokale attractie moest worden beschouwd. Je kent geen van de talen, dus we zitten en wisselen een paar bekende woorden uit: Enver Hoxha, Lewandowski, AC Milan, etc.
De volgende dag begint met een duik in een ijskoude bergrivier, een bezoek aan de Grunas-waterval en de waanzinnig charmante Blue Eye. We stoppen voor de nacht op een grote open plek met uitzicht op een smalle weg die langs een bergrichel leidt. 'S Avonds, zittend bij het vuur, zien we de lichten van auto's over deze weg rijden - de chauffeurs hier zijn zeer efficiënt.

De volgende dag gaan we richting Shkodra. De lokale bevolking lacht ons vreselijk uit als we zeggen dat we liever wild kamperen en naar meer afgelegen locaties rijden. De weg is relatief veilig, al passeren we veel kruisen en zelfs kapelletjes met de namen van veel verkeersslachtoffers. Hoe lager we komen, hoe meer we zien dat de buurten beter ontwikkeld zijn voor de landbouw en duidelijk ook rijker.

We rijden Shkodra binnen - de eerste associatie voor mij is de gelijkenis met Kirgizische steden, vergelijkbare stijl van straten, gebouwen, winkels, vergelijkbare rijstijl van chauffeurs. We rijden door de stad, tanken onze auto's en gaan naar Koman. Daar overnachten we in het wild in een oude, verlaten bijenstal.

's Ochtends staan ​​we in de rij voor de ferry naar Fierz. Haal onze veerbootkaartjes en trek je terug in een lang verhaal voor een avond bij het vuur. We zetten auto's neer naast toeristen uit Frankrijk - ze reizen in een enorme off-road MAN, die nauwelijks op de veerboot past. Het uitzicht vanaf de veerboot is onvergetelijk - de route loopt langs een afgedamde rivier met aan het eind een waterkrachtcentrale.

We landen in de buurt van Fira en gaan naar de Valbone-vallei om accommodatie te zoeken. We kiezen een weiland bij de gebouwen – en gaan de gastheren vragen of we daar mogen overnachten. We ontmoeten zeer gastvrije mensen – en ze staan ​​erop dat we in plaats daarvan bij hen slapen. Ze nodigen ons uit in de tuin voor geweldige koffie en rakija, ze willen ons gewoon niet laten gaan, maar uiteindelijk komen we op de een of andere manier terug bij de rest van de bemanning. We zijn aan het koken en nu nodigen we de Albanezen uit voor wat eten – we brengen een erg leuke avond door in hun gezelschap. Vannacht slapen we in de buitenlucht.

De volgende ochtend blijkt dat hun vrouwen 's avonds onze vrouwen hebben uitgenodigd voor hun ochtendkoffie. De Albanezen verwelkomden ons in een bescheiden maar zeer net huisje. Zijn dochters trakteren ons op traditionele Turkse koffie (ze noemen het 'turka coffee' *). Na de koffie neemt de jongste van het gezin ons mee voor een duik in een prachtige bergrivier. We nemen afscheid en gaan verder.

De volgende stop is Berat – een prachtige historische stad met een fort dat erboven uittorent. We stoppen bij een lokale camping, direct aan de rivier. Het is al laat, maar we gaan toch nog een nachtje door de stad wandelen – de straten zijn vol mensen, we voelen ons erg veilig. 's Ochtends bezoeken we de stad en het fort, hoewel de hitte verschrikkelijk is. We trekken door de Osum-kloof, we zijn van plan om de nacht in de kloof door te brengen, en de volgende dag – een tocht door de bergen naar de warmwaterbronnen in Permet.

De volgende stad op de route is Gijokast – we bezoeken een monumentaal fort gebouwd door de Turken en wandelen door de prachtige stad. Er wonen hier veel Grieken, er is zelfs een Grieks consulaat. We vervolgen onze reis door Saranda (een moderne badplaats) vanwaar we, na het eten van heerlijke zeevruchten, op weg gaan naar een camping aan het strand, die we “Dominicaanse Republiek” noemen.

Onze volgende bestemming is het ruige strand van Gijpe, dat bereikbaar is via een smalle, steile weg die langs de bergwand loopt en alleen toegankelijk is voor 4×4-voertuigen. We brengen er twee dagen door en slapen in tenten of in de open lucht. Naast ons zijn er in de baai ook enkele Fransen in een camper gebouwd op de Toyota LJ80 en drie andere SUV's - Land Rover Defender, Toyota Land Cruiser J5 en Nissan Patrol.

Ze vormen een behoorlijk team, met hen Kasia, een Pool, een studente robotica uit Berlijn, en Jan, wiens grootvader vocht in de Battle of Britain.

Na twee dagen luieren en zonnen verlaten we het paradijselijke strand. We gaan naar “Albanici” – een wijngaard in centraal Albanië – waar we overnachten tussen de druivenstruiken en dineren, waarbij de gastheer ons een gerecht uit de Albanese keuken voorschotelt.

's Ochtends breken we het kamp op en nemen de SH21 weg naar de grens met Montenegro, hun grenswacht verontschuldigt zich voor het feit dat we 5 minuten moeten wachten. We passeren Montenegro, Servië (met accommodatie), Hongarije en Slowakije.

We hebben de laatste nacht op een charmante heuvel in Slowakije, de volgende dag worden we wakker, grappen maken, ontbijten, afscheid nemen van de andere deelnemers, en om 8 uur zijn we al in Piła.

 

OVER LAND4TRAVEL

Land4Travel is een groep vrienden gefascineerd door reizen. Met zijn reizen wil de groep het verlangen naar nieuwe plekken en de nieuwsgierigheid naar de wereld aanwakkeren. Ze rijden weg van de gebruikelijke toeristische routes. Hun passie is avontuurlijk reizen en ze willen deze passie delen met mensen die met hen reizen. Ze brengen je niet naar de stranden van Hurghada, maar met hen zie je het Kaukasusgebergte, scheepswrakken in het Aralmeer of pinguïns aan de oevers van Patagonië. Land4travel is geen VVV-kantoor. Het is een project voor diegenen die in contact willen komen met de natuur, de lokale cultuur en de sfeer van de Camel Trophy willen voelen terwijl ze reizen in legendarische Land Rover Discovery SUV's. Ga met ze mee en ervaar de charme van Aziatische hotels en hoe het einde van de wereld eruitziet bij Kaap Hoorn.