ICELAND Snitte vergeet - met Geko Expeditions

ICELAND Vergete snitte - met Geko Expeditions. In hierdie artikel sluit ons Peter, 'n deelnemer, aan 'n onlangse Geko-ekspedisie in Ysland aan.

Geen ander land bied sulke diversiteit nie: swart, rooi of grys woestyne, jong vulkane, uitbundige kalderas, magiese mere, reuse gletsers, canyons, lugrante, lava-velde bedek met 30 cm mos, geskeurde fjorde, swart strande ...

GEEN AFWEG-RYDING NIE
Voordat u 'n reis na Ysland beplan, is dit belangrik om een van die basiese reëls te onthou. Die gebruik van veldry in Ysland is streng verbode en streng onderdruk. Sodra u van die veerboot af ry, sien u die polisie versprei strooibiljette met inligting oor hierdie reëls. En daar bestaan talle uithangborde oor die hele eiland om u voortdurend daaraan te herinner. Niemand kan voorgee dat hy dit nie weet nie.

'Nuut gemaakte' veldryspore kan langer as 20 jaar sigbaar bly, waar broos mossies sukkel om te oorleef en waar die grond, selfs droog op die oppervlak, vol water is. Die volhoubaarheid van broos ekosisteme en die skoonheid van hierdie ongerepte landskappe is ten koste van hierdie eenvoudige reël: geen veldry nie. In werklikheid is veldry nie nodig om Ysland te toer nie. Daar is al baie spore wat uitgelê word wat toegang gee tot die mees afgeleë en interessante plekke in die land.

Beplan u reis
As u na Ysland reis vir elkeen wat met hul eie voertuig wil gaan, begin u by die veerboot-afrit in Seydisfjordur. Dieselfde veerboot dien Ysland al baie jare en die kapasiteit daarvan het nie gegroei om aan die vraag te voldoen nie, en dit word sterk aanbeveel om u somerrit na Ysland te beplan voor die Kersfees van die vorige jaar, en dieselfde logika geld as u besluit om te bespreek 'n reis met Geko Expeditions.

HOOGLAND
Nadat hulle 'n week lank selfstandig met brandstof en kruideniersware in voorraad gehad het, jaag die groep, bestaande uit 6 voertuie en 14 deelnemers, en die Nissan Patrol of Geko Expeditions wat deur ons gids en ekspedisieleier Oliver beset is, uit die Seydisfjordur om die hooglande van die ooste aan te val Ysland reis oor 'n klein kronkelende pad. Die wolke skuif opsy en onthul Mount Snaefell (wat Sneeuberg beteken), 'n regte baken in die landskap. Hierdie deel van die eiland is tipies in die noorde van Taiga. Die paar bome wat nog in Ysland voorkom, is aan die onderkant van die vallei wat ons agterlaat.

Ons ry binnekort na 'n klein spoor wat ons oor 'n rif neem om 'n paar klein mere agter die heuwels te ontdek. As ons dit nader, sien ons dat sommige wilde ganse wegvlieg. Oliver ken elke uithoek van hierdie magiese land. Hy herinner ons vinnig aan die reëls vir rivieroorgang: trek lae ratte in en handhaaf 'n konstante en lae spoed in die water. Groot klippe wat 'n ewenaarskas kan oopmaak, kan maklik in die ysige bedding van die strome skuil.
Vinnige skouspelagtige kruisings wat groot hoeveelhede water spuit, wat 5 m hoog is, word die beste gehou vir die flieks; dit is nou om dit in die regte lewe te doen! Dit is die eerste groot toets van senuwees vir die meeste deelnemers. Dit is nie elke dag dat u kap onder die water van 'n rivier verdwyn nie ... Dit is veral belangrik om die trajek te volg wat deur Oliver uiteengesit is, omdat hy in 'n gat geval en gestrand geraak het. . Die eerste aand, die helder hemelruim van Julie en die opwinding van die begin van die reis, het ons 'n lang tyd wakker gehou op 'n sublieme kamp op 700 m hoogte.

IN DIE HART VAN 'N VOLCANO
Die koue en die ryp soggens in ons tente herinner ons daaraan dat ons 65 ° noordwaarts is. Na 'n vinnige ontbyt en 'n uiteensetting van die dag wat voorlê, gaan ons ons eerste lava-veld besoek ... en dit sal nie die laaste wees nie. Die landskap wat gevorm word deur die gestolde lava, lae onwerklike vorms en basaltblokke, hou nooit op nie. Sommige van die groep beweer selfs dat hulle trolle sien ... Dit lyk vir ons asof die uitbarstings eers gister plaasgevind het. Die meeste van die Askja-vulkaavloei stroom egter van 1875 af. Die weer is vanoggend nie so goed nie, maar ons kon nie 'n reis langs die kante van hierdie mitiese vulkaan weerstaan nie.

Die toegangspad is sopas vir die dag oopgemaak, en na 'n wandeling van 45 minute binne die kaldera, steeds bedek met sneeu, kom ons aan die rand van die bevrore waterwatermeer Öskjuvatn. Dit lyk laf om in die hartjie van 'n vulkaan te bly wat nog aktief is, die laaste bewing wat in Augustus 2014 gevoel is (tydens die uitbarsting van die gletsende vulkaan in Bárdarbunga). Langs die krater van die koue meer is 'n ander meer, baie kleiner, die Viti-meer (meer van die hel in Yslands). Dit bestaan uit warm water en is opaal van kleur. Dit was moeilik om die versoeking te weerstaan om hier te bad.

DIE OU SPORT
Vanaand by ons volgende kamp ontvang Oliver 'n oproep wat ons almal verheug. Rangers in die Vatnajökull Nasionale Park het ons uitgenooi om die volgende dag die beroemde ou spoor Gaesavatnleid te kruis. Ons sal die eerste een wees wat hierdie spesifieke jaar kruis. Hierdie legendariese baan word beskou as een van die moeilikste op die eiland. Dit is die oorspronklike baan wat die land van oos na wes kruis en is goed voor die F910 geskep. Die kruising van die eiland langs die noordelike voet van die enorme Vatnajökullgletser is nog altyd as moeilik en gevaarlik beskou. Met 'n hoogte van meer as 1200m. Dit is gewoonlik een van die laaste spore wat in die somer oopgemaak word.

Daar is jare waarin dit onbegaanbaar bly, steeds bedek met sneeu. Die span by Geko Expeditions is welbekend onder die wagte van die Vatnajökull-park en veral vir veldwagters in hierdie streek. Hulle ken die kundigheid van die Geko-gidse en weet dat daar op hulle staatgemaak kan word om die reëls toe te pas, terwyl hulle 'n baan vir die eerste keer van die seisoen weer oopmaak: respekteer die oorspronklike uitleg van die baan, ook as laasgenoemde bedek of in die sneeu verberg is . En dit is verbode om 'n ompad deur 'n oop grond te maak om sneeuvelde of sneeuhope te omseil. Hierdie aktiwiteit kan die delikate terrein onherstelbare skade berokken.

Die wisselaars maak ook staat op die feit dat die Geko-voertuie sowel as die van hul kliënte oor die algemeen goed voorbereid is en in moeilike terreine kan reis. 'N Teken aan die begin van die baan dui aan dat hierdie snit gereserveer is vir' superjeeps '. Die veldwagters is gewoonlik druk besig met hardloopopleiding en hulpverlening wat meer as 'n eeu gedoen word ten bate van toeriste wat na die Hoogland deur Dacia Duster of soortgelyke voertuie reis.

DIE ALLUVIALE VLEIS
Die eerste struikelblok by ons oos-wes-kruising is 'n enorme alluviale vlakte van ongeveer 15 km lank. Dit is veral belangrik om nie op die verkeerde tydstip die vloedvlakte aan te durf nie. Inderdaad, verskillende weersomstandighede kan die vlakte in 'n meer omskep danksy die smelt van ys vanaf Vatnajökull. Ons moet ons bande laat ontlas volgens Oliver se voorskrifte. En die instruksies van Oliver is duidelik, voertuie moet in 'n nou konvooi bly en in die spore van die voorafgaande voertuie ry. As u 2 m na weerskante toe ry, kan dit onmiddellik tot stilstand kom. Oliver sê dat ons 'n enjinsnelheid bo 2500 o / min moet handhaaf om nie deur 'n sagte sone verras te word nie. Ons sluit die sentrale ewenaar in, en tref derde rat ... lae reeks ..

HOOG IN EMOSIE
Die weer is ongelukkig nie vandag gunstig nie. 'N Sterk wind wat horisontaal waai, bring baie sand op, wat dit moeilik maak om die terrein te lees. Die water bedek reeds gedeeltelik van 20 tot 30 cm. Weer is die instruksies van die leier duidelik, behou die momentum. Die gebiede van sagte sand word uiteindelik vervang deur harder gebiede waarop voertuie begin greep en spoed kry. Sommige sandbanke laat ons heeltemal stop en as ons weer uitry, gaan ons weer aan met 'n nuwe porsie, aan en af ... dit is 'n lang 15 km!

En skielik hoor ons almal 'n oproep op die radio: 'Oliver, ek sit vas! ". Die tweede laaste voertuig, 'n swaar gelaaide HDJ100, het in 'n sagte omgewing neergestort. Ondanks die waarskuwing het hy in hoë rat gebly…. Gelukkig kon die laaste voertuig op 'n stuk harde sand stop. Oliver versamel dan al die ander deelnemers en lei ons uit na die ander kant uit die gevaar van stygende water. Hy draai terug om die ongelukkige voertuig te red. Die Nissan trek die Toyota uit hierdie slegte scenario. Dit was ook tydig, want die watervlak het gedurende die uur wat nodig was vir die maneuvering met 'n ekstra 20 cm gestyg.

'N SPEKTAKULÊRE UITSIG
Na 'n welkome middagete, vertrek die groep en begin met die sneeu die voet van die gletser klim. Die baan is byna onsigbaar. Ons moet slalom tussen groot klippe wat die laagste voertuie nie altyd kan vermy nie. Ons ontmoet binnekort eerste kolle sneeu. Soms gebruik Oliver ons momentum, soms teen 'n ekstra stadige spoed, sy wetenskap om op sneeu te ry. Voertuie met groot wiele is 'n voordeel. 'N Hilux met 18 “-wiele en bande van oorspronklike grootte kan nie' sweef 'nie en sal nie een van die sneeuvelde kan oorsteek nie.

Namate ons hoogte kry, verbeter die weer en word die uitsig opvallend. Ons sien binnekort die Noordelike Hoogland aan ons voete. Ons kan ten minste 50 km ver sien. Ons besef hoe moeilik en onvergeeflik hierdie land is. Geen lewende siel of teken van die lewe so ver as wat die oog kan sien nie. Ons gaan verder langs die gletser, bedek met sand en klippe, soms lyk dit asof die ys 'n sublieme smaraggroen gloei. Na 'n paar avonture en baie fotostop, gaan ons weer af en keer terug na 'n vallei bedek met sagte groen gras. Wilde ganse lê aan die rand van die rivier en hou ons dop, en is nuuskierig om te sien hoe hierdie groot staaldiere in hul gebied indring.

Vanaand kamp ons langs 'n heerlike warm lente. Na hierdie buitengewone dag wat almal sal onthou, voel die deelnemers baie ontspanne en eenvoudig gelukkig na 'n dag van groot avontuur. Die hitte van die bad eindig selfs van die mees energieke en die slaap vind ons almal vinnig.

SWART Woestyne
Ons gaan verder na die Hoogland deur die gebied van die swart woestyne te nader. As swart of grys rotse op die grootste deel van die eiland voorkom, is die gebied wat ons ontdek besonders. Geen plantegroei groei op hierdie uithoek van die land nie. Grys sand en swart vulkaniese rots bedek alles, sover die oog kan sien. 'N Werklike verlore baan kronkel tussen pieke en lava-velde voordat hy oor 'n rant klim waar 'n uitsig na die einde van die wêreld geopenbaar word. Geen kleur op die horison nie. Uit hierdie grys soberheid kom tog 'n gevoel van harmonie en baie besondere skoonheid. As die sand nat is, is dit swart. Die wind rimpel en droog die ontblote gebiede uit en gee aanleiding tot 'n fantasie van grys en swart. Soms lyk dit soos 'n hallusinasie. As die sand geel of oranje was, kan ons amper in die Sahara Tadrart wees.
In die hart van hierdie dowwe en droewige gesig verskyn daar skielik 'n string mere in fluoresserende groen. Asof die woestynuitsig nie voldoende is nie, wissel die baan dan tussen kruine en aan die oewer, soms 4 m breed tussen twee uitgestrekte water ... Ons het geen woorde om uit te druk hoe verstommend dit gevoel het nie,. Ysland het die moeilikste harte vandag verower.

DIE KOOLHART
Die volgende dag begin ons op 'n vinnige en maklike baan, voordat ons weer op 'n verlore baan begin wat net bekend is aan Geko Expeditions en die plaaslike bevolking. Ons gaan voort om die gletser Vatnajökull, wat so groot soos Korsika is, te draai. Ons benader hierdie keer sy westekant. Anders as die vorige dae hier, is die berge mildelik bedek met gras, mos en ligene. Die baan benader die hoë berge in die middel. Ons kom op 'n paar sneeupassies wat ons moet onderhandel in kort sarsies en wringkrag met bande teen 0.8 bar. Tussen die twee pieke kom ons in 'n vallei met tientalle stoomfumarole. Die grond is warm. Ons stap te voet uit voertuie om hierdie magiese streek te verken. 'N Simfonie van kleure wat aan ons aangebied word. Oker aarde of donkerrooi, fluro-groen korstmos, grys sand, groen-grys mos. Ysland oorwin ons beslis deur ons in sy geheime en borrelende hart te verwelkom. Oliver se kwalifikasie vir hoë berggidse is nuttig om seker te maak dat niemand van ons op gevaarlike terrein waag nie. In sommige gebiede van die sneeu lyk dit inderdaad solied en lewendig, terwyl die aarde in der waarheid kook. Dit is baie belangrik om te verstaan waar u in hierdie landskap stap.

KRY 'N MEER IN 4X4
Ons gaan voort met ons vordering en daal 300 m af. Ons trek dan deur verskillende valleie, elkeen mooier as die volgende. Die riviere is soms oor etlike kilometers versprei, en dit skep vleilande wat gekoloniseer word deur manjifieke landerye (Eriophorum) wat onberispelik en syerig lyk.

Op die draai van 'n rotsagtige platorand tuimel ons voor 'n meer tussen hoë berge. Ons hoor Oliver op die VHF: “Is u gereed om 'n meer oor te steek? 'En hy gaan alleen en sink in die meer met sy swart Nissan-patrollie. Hy het gevra dat ons moet wag ... wat nie altyd 'n goeie teken is nie ... Die voertuig vorder 5M van die oewer af in ongeveer 60 cm water waar daar 'n plat bodem is.

Die patrollie is binnekort net 'n punt in die verte. Maar ons kan duidelik sien dat hy net aan die anderkant uit die meer gekom het. Ongelooflik. Oliver verduidelik dan dat hy wou toesien dat geen klippe wat van die berg af gerol het, die gang versper het voordat die hele groep toegelaat is om oor te steek nie. Met 'n mengsel van spanning en opgewondenheid ry ons natuurlik die 400 m oor die meer, nie sonder om te vergeet om die GoPro te betrek nie.

Na nog 'n dag van ontdekking kom al hoe meer ongelooflike plekke, en ons bereik die suidkus van die eiland, waar ons 'n welverdiende stop maak vir 'n nag in 'n gemaklike hotel, na 1 week se reis en op die pad. Ons sal nou 'n tweede week met verskillende spore, maar ewe intens, voortgaan voordat ons by Seydisfjordur aansluit om die veerboot te vang. Die tweedaagse veerbootkruising sal nodig wees om soveel as moontlik te assimileer, die emosies van hierdie onvergeetlike reis. Ons voel asof ons gister vertrek het ... Hierdie 2 weke het so vinnig vir ons verloop. Ons het soveel skoonheid gesien en soveel intense ervarings geleef ... Intens. Hierdie woord gee die beste samevatting van ons reis. Die volgende is: die lewe is te kort.